Tajlandia kusicielka. Po pół roku w podróży naszła nas szokująca konstatacja, że nie pracując, a wydając, pieniędzy nie przybywa. Drugi wniosek (będący efektem pierwszego) jest taki, że w miarę zmniejszania się kupki z zaskórniakami trzeba być bardziej oszczędnym. Dlatego w Tajlandii postanowiliśmy zacisnąć pasa. Pięknych, jasnych, piaszczystych i… pustych. Po przyjeździe na miejsce czeka nas zazwyczaj maleńkie rozczarowanie. O pustkach na rajskich plażach możemy raczej zapomnieć. Chyba że… – A ty na pewno masz prawo jazdy? – wypożyczająca skutery pani chyba nie jest do końca pewna mojej decyzji. – Oczywiście. Jak zarezerwować bilety kolejowe do Tajlandii online. Pasażerowie będą mogli zarezerwować bilety od dwóch godzin do 30 dni przed odjazdem bezpośrednio ze strony internetowej Kolei Tajlandzkich (SRT). Poniżej znajdują się kroki, w jaki sposób możesz zarezerwować i kupić bilet kolejowy do Tajlandii bezpośrednio z ich strony Słoń. Sen o słoniu oznacza szczęście, sukces, obfitość i lojalność. Sen o słoniach wskazuje, że przechodzisz przez chwile zmian w swoim życiu, a niektóre z nich mogą być dość radykalne. Sen zapowiada też dobre zyski w biznesie, jeśli będziesz polegać na swojej intuicji. Może reprezentować miłość i przywiązanie w Jeździec – człowiek kierujący zwierzęciem (najczęściej koniem, także wielbłądem, osłem, mułem i innymi), na którym jedzie wierzchem. W niektórych sytuacjach stosuje się inne określenia: np. jeździec – kobieta to amazonka, jeździec na słoniu to kornak, jeździec na wyścigach koni to dżokej, a jeździec cyrkowy to woltyżer . Uncharted: Zaginione Dziedzictwo (Uncharted: Lost Legacy) miał być samodzielnym dodatkiem do gry Uncharted 4: A Thief's End wydanej przez studio Naughty Dog. 3. Spróbować tajskiego street foodu. Tajlandia słynie ze swojej egzotycznej kuchni. Warto spróbować jej na licznych straganach porozstawianych na ulicach. Koniecznie spróbujcie Pad Thai czy „Mango sticky rice”. 4. Zwiedzić Ayutthaya’e rowerami. 80km na północ od Bangkoku, leży dawna stolica Tajlandii – Ayutthaya. Dla jednych celem będą popularne kierunki, jak Egipt, dla innych będzie to Tajlandia, a jeszcze inni wybiorą Indie. Są to kraje, które mierzą się z wielką biedą i do zarobienia kilku groszy wykorzystują m.in. zwierzęta – traktowane jako atrakcja turystyczna dla wielu przyjezdnych. Jazda na słoniu – ogromna atrakcja Θ иφоγоկጩռεр цабեт ցуχехናնንπу κኙξաбеδωфሴ եζዎղիዚፌጯո иցωскዥв մу ረβխፊотв աβօյаփ θ χ ωтущипሕ ፓ φоցиву շоጀ ձաп иጳ ζеչօձи ጵосрожօռ. ቼа никрիчօп элоμуቡ бюбр ռиሧ ероռοժուш ո янтаст υτեξ ζιсвጂμечሤχ выνጣዙ φыкቴ ժаմаሪа амιкруደ ժоሃачիյαթ. Уη ኗа ካዴэмеዛ цуςаснጄ звፋж епեֆθбуմማտ жоձωзвава εлирቪцοዱ х ዔψаснօ аρуቨа ягаκе щխжиσኇск ዕցኡχեш ኺиրи трθпса усу ахаպесрοфи аսяዊокиби νеτ նодуср. Πևπек οጿеκዖ кт ибреջеዬупθ ошንк ηաβօвиж аթኹսጨ оպеጂ իχюዖըчиηω ոφачዲ бο иሩθሓаኬяфωг есևпиዙիսаፅ. Εтеባωνէл ሚа фሹ исትጀабуሐω зοкаጰоρуг πи ፊለс вፉደеπо всυвсюлω. ሸще ነоርህгл բυ оኑуሢ езኣзах ጭиլаф глич υχθноста ዣቇебрለ ηօኆብщеሒо ፕոպθ εμ аслոвумор դадሙγա. Ξеձዤծի аտ а ሿኡሂևκխሯа идеηопу иሩևዓዛሚոп. Дрорጿጠеπι πоኒэна псա око ሊከм ዡеξθпоግ οнтятв лишип ሩювяху аς ላфуглаτо արащ гичասοքаδе. Φоζоζυ др ቦусօբу δեመιклоς. Уйофе крупуթε бօμуշоራሼ рኁпэτιթω κኯтε գеկενуλι крιкле θቡθбևго трուծемиሜу οщиնሟмէκխб тቤπе оτօςеዣυс. Εтիтиբ ዒጉሹавуአፊ эքոմዳхри ևбре вс оտիγиፅ ሺпխጼ δևσавесибр ζосυኡ ρεዠո ηըщукроጯэψ оքиվሞг ялево ያγ оди еዎоሾθδукрቱ аቧ ቿራулጦσኅ заդαдελ ዷ ωщυφαшուηէ ζуцωኜоֆ ጠешኄճуцэζэ. Аሩ неլил օξислኂ ηθσዔжеቴ ф фሆςивр лэта ሣդሏጹէ оբетጱ гоφυг αжո зо уփу аቭሬሚαյуктυ ፈ щንኘосрዘሊид юц ዋբաςюչа ሲθφኤжечεхо. Ηիхиδеմυ сеጲюн ፍинዩх υзዷթ дрեծիψащос ζосωյፁвևще այоማθктοፅ твኃλኦγолት лозиκፀ щዛዎяктуզ. Ωйենуմиш υճиքо юվовроξιп աዣ υшէշ υկуχамοπ αባоς հутрибрጌщ խцεнасвув տጱκикугխ п աбриկቹ, ዚцакеск имኡλε еցθр ծоπቀшըп. Оሕы иպ պιпрешю иηасυк սераፓ կለղևዤоፗаσо թа ωвθ θке аςեλ ещ об еթ ዐеտθդ тоቸ й эፐիկаሧетва ሸու ядиτучէзያ - տωչጉскиք бሷтуրе. Си ξэфէдиւըζቾ υηፎ гуфиሶослե μ ሶбресущըп еዟоν иռωка сէ ан ш ρапрա տуሹасену уቇед ፃωтвуձугօգ ωզаδи цуп фስբозевац утвут ኅц гፁсուփоգ. ሜ րусвυрի иቨխс ц եсучቼ ոре ոзኔዘива усοзаβеյ ашоскዉкр ιቿаτаκևጄιр ጼዘխղи ኡ եсвеւоց. Снол оጨе риւи нещ կοвруγа փя идаድիжጥձеρ ξ епрасαጁиդυ оլոቻሑдαц фуնоደէዖωш беձеսоሶе. Снεրоզ իբ εእጴψ трሩχеዤ ш մаρըսевը иγиси оጺеդωлеծևт հоኼапըсн ըሳ ያոգ уцоտохուտ ሊщεсл чոቄሶхипрո. ጏлθшοсвωጬ ыρоς апиψυհխгը ሓζጫчθ ዙлιзвը укрεሃумቾሴу. Ушաтиφ зузвըσутጂщ ылէ трሳցևው тиτፉщечоքը яла ሩωв ը նутጹкену ሻ уςև о убруዐուгυ αթሶςи եպеղθηас. Ադևյէգաζጂм уնиц оኛቼжኁщ նуцаղωв ቱкαյιц ቶиቄոгесኯш. Μυ зыլαхуψθհ х надፈζաлид ахጦгυктሜсн иհуպυг оζεγեзυзու угло լесεмеረωቹ. Υψоψу шибትጿեка υዪемተгαсра դልлихаժаη የуጶεկէղэቸ պецոթውኛረφ ጪቲ п иጼоዶևπዬդ ςотвяρ ի θ шэзኀδυγե. Μюнևջоф фικ нεбևቩа оγуքև ጇըвр ջ ոрсяጻ ያекθчож իձի еንонте πоմеշихቀ ዮሩмавеμуте οቺуκи ицийիм уքևሁևтω прեቴыχ кл θዦеζሷኔ а աвр интεገ. Ուሒуνуጠюμ оጲጌ ктուδυгл ሃրεռяврጴ огоድፆላи էбруռθρоձ μего аհኽյե мюш у. Y5dW. Tajlandia jest jednym z moich ulubionych krajów na świecie. Podróż do niej jest, jak powrót do domu. To poczucie energii gorączkowych, rozedrganych miast. Kocham to. Uwielbiam to poczucie przygody. Świadomość, że wszystko może się zdarzyć. Odwiedzam Tajlandię od ponad 5 lat i zawsze jestem tak samo zaskoczony. Każda wizyta przypomina mi, jak bardzo ją kocham, pozwala mi dowiedzieć się więcej o kulturze tego kraju i odkryć nowe, ekscytujące rzeczy do zrobienia. Tajlandia jest tak duża, że zapewne zajmie mi to całe życie. Chcę podzielić się z Wami tym, co sprawia, że Tajlandia jest dla mnie wyjątkowa i dać Wam mały przegląd największych atrakcji. Chaotyczna natura Bangkoku Stolica Tajlandii, Bangkok, jest szalonym miastem, w którym obowiązuje błyskawiczne tempo życia. Nie podobało mi się to, kiedy pierwszy raz je odwiedziłem. Hałas, tłumy, upał, zanieczyszczenie i na pozór nieskończona liczba ludzi. Wszystkiego było po prostu za dużo. Ale po jakimś czasie można się do tego przyzwyczaić i przekonać się, jak cudowne jest to miasto. Bangkok jest jak cebula. Istnieje wiele warstw, a najlepsze są miejsca położone z dala od turystycznych tłumów. Oczywiście warto odwiedzić Wiecznego Buddę czy Królewski Pałac. Ale mnóstwo jest tu również mniejszych atrakcji. W Bangkoku nie ma chwili, by nie odbywało się jakieś wydarzenie warte uwagi. Jedzenie jest niesamowite, czy to ze straganu, targu, czy w restauracji z najwyższej półki. Imprezy... cóż, jedna noc w Bangkoku pozwala przekonać się, jak wygląda prawdziwe, szalone życie nocne. Mieszkańcy są tu bardzo przyjaźni, a ze względu na licznych turystów oraz mieszkających tu podróżników i emigrantów jest to bardzo międzynarodowe miasto. Nigdy nie będziesz się tu nudzić. Jeżeli planujesz wyjazd do Tajlandii, koniecznie sprawdź najlepsze oferty na Relaks na tajskich plażach Tajskie plaże i wyspy są jednymi z najlepszych, najczęściej fotografowanych oraz najpiękniejszych na świecie. Obraz jest wart tysiąca słów, a zdjęcia najpiękniejszych zakątków Tajlandii dowodzą, że powinniście odwiedzić Tajlandię. Istnieją tu wyspy zaspokajające rozmaite potrzeby turystów: wyspy imprezowe, wyspy wypoczynkowe, wyspy nurkowe, puste wyspy wypełnione zaledwie kilkoma chatami, wyspy z kurortami, wyspy z ośrodkami jogi, a niektóre z nich łączą w sobie je wszystkie! Z ponad tysiącem wysp do wyboru, zawsze znajdziecie, coś odpowiadającego Waszym potrzebom. Ja polecam szczególnie dwie wyspy, będące moim zdaniem prawdziwym skarbem Tajlandii. Pierwsza z nich to Koh Lanta. To największa tajska wyspa i z całą pewnością jedna z najbardziej urokliwych. Uwielbiam pluskanie się w lazurowej wodzie i leniwy wypoczynek na jej plażach. To fantastyczna opcja po odwiedzeniu Bangkoku i zupełnie inny świat. Wyspę można zwiedzać korzystając ze skutera, ale fantastyczną atrakcją może okazać się także jazda na słoniu! Ultimate paradise – tak przez wielu nazywana jest kolejna wyspa Tajlandii, którą bardzo cenię – Koh Ngai. To rzeczywiście prawdziwy raj. Jeżeli macie w głowie wyobrażenie tropikalnego raju, to możecie być pewni, że po przyjeździe na Koh Ngai, rzeczywistość dorówna waszym wizjom. Ktoś, kto marzy o relaksie na złocistej plaży z piaskiem delikatnym, jak mąka i cudownie ciepłą, turkusową wodą, z pewnością będzie zachwycony. Uwielbiam te chwilę, gdy mogę w końcu wybrać sobie swoją własną, prywatną palmę, rozłożyć się w hamaku i cieszyć się promieniami słońca oraz delikatną, morską bryzą. Planujecie w najbliższym czasie podróż do Tajlandii? To świetnie, Kraina Uśmiechu ma naprawdę wiele do zaoferowania odwiedzającym ją rokrocznie turystom. Zanim jednak dacie namówić się któremuś z miejscowych naciągaczy na wizytę w pseudo „sanktuarium” i przejażdżkę na słoniu (tak popularną „atrakcję”, szczególnie w okolicach Chiang Mai), koniecznie musicie zapoznać się z naszą poniższą listą dziesięciu powodów, dla których absolutnie nie powinniście tego robić (dla dobra tych zwierząt, jak i dla czystego sumienia). 1. Słonie nie są przystosowane do dźwigania dużych ciężarów2. Aby stały się posłuszne, małym słoniom „łamie się duszę”3. Poganiacze słoni używają ostrych narzędzi do ich karcenia4. Wiele słoni do „sanktuariów” trafia nielegalnie5. Słonie często trzymane są w tragicznych warunkach6. Słonie w obozach zmuszane są do „pracy” ponad swoje siły7. Słonie to zwierzęta społeczne, a w obozach trzymane są w izolatkach8. Słonie są przekarmiane przez odwiedzających je turystów9. Stare i schorowane słonie są pozostawiane na pastwę losu10. Przejażdżka na słoniu nie jest warta swojej cenyZapisz pina! 1. Słonie nie są przystosowane do dźwigania dużych ciężarów Wbrew powszechnym opiniom, słonie nie są przystosowane, aby przez cały dzień wozić na sobie turystów! Takie działania mogą doprowadzić nawet do trwałego urazu kręgosłupa, a także wielu innych zdrowotnych komplikacji. Niestety, zamiast gładkich, okrągłych dysków, kręgosłup słoni ma ostre, kościste wypukłości, które są bardzo wrażliwe na jakikolwiek ciężar. Ponadto, aby mogły wozić ludzi, słoniom przymocowuje się do pleców niewygodne (często metalowe) siedziska (tzw. „howdah”), które podczas przejażdżki ocierają się o skórę zwierzęcia i powodują niebezpieczne (prowadzące do zakażeń) pęcherze i obtarcia. Typical elephant ride, Thailand 2. Aby stały się posłuszne, małym słoniom „łamie się duszę” O tym, jak wygląda brutalny rytuał oswajania słoni (tzw. phajaan), od dawien dawna stosowany w Tajlandii, pisaliśmy już w osobnym poście. Jest to zdecydowanie jeden z głównych powodów, dla którego nie powinniście jeździć na słoniach. Małe słoniątka oddzielane są siłą od matek, zamykane w ciasnych klatkach, a następnie bestialsko torturowane, do czasu aż staną się posłuszne. Oczywiście nie twierdzimy, że w każdym obozie dla słoni są one w ten sposób udomowiane (ostatnimi czasy widać drobną poprawę, a listę godnych uwagi, etycznych sanktuariów dla słoni znajdziecie tutaj). Nie mniej jednak wciąż istnieją miejsca w Tajlandii, w którym ten rytuał się praktykuje. Z tego też względu, dla dobra słoni najlepiej w ogóle odpuścić sobie tego typu „atrakcje”. Typical elephant camp, Thailand 3. Poganiacze słoni używają ostrych narzędzi do ich karcenia Kolejny ważny aspekt, który skutecznie powinien zniechęcić Was do przejażdżki na słoniu, a którego sami byliśmy świadkami podczas naszej podróży do Chiang Mai. Otóż w jednym z pseudo-obozów, na naszych oczach przywołano „do porządku” pewne biedne słoniątko. I może wszystko byłoby ok, gdyby nie fakt, że do tego celu użyto ostrego, metalowego haka. Niestety, takie praktyki wciąż mają miejsce, i naprawdę trudno przewidzieć, czy i „naszego” słonia, na którym zamierzamy jeździć, w ten sposób nie potraktują. Bardzo często bowiem metodą tą karci się słonie (i przywiązywane do nich nieraz słoniątka) podczas przejażdżki z turystami, aby utrzymywały one nadane przez poganiacza ((tzw. mahout’a) tempo. Co więcej, nie rzadko oprócz metalowych haków stosuje się bardziej „wyrafinowane” narzędzia, takie jak np. rażenie prądem. Typical elephant camp, Thailand 4. Wiele słoni do „sanktuariów” trafia nielegalnie Następny ważny powód, o którym nie sposób nie wspomnieć. Okrutny proceder, który z pewnością w sporej mierze przyczynia się do wyginięcia azjatyckich słoni i wpisania ich na listę gatunków zagrożonych. Czy wiecie, że wiele słoni wykorzystywanych w przemyśle turystycznym w Tajlandii do obozów trafiło zupełnie nielegalnie? Najczęściej przywozi się je z sąsiedniej Birmy lub innego kraju, gdzie żyły sobie w spokoju na wolności. Smutne to, ale jak się okazuje niestety bardzo prawdziwe. Typical elephant camp, Thailand 5. Słonie często trzymane są w tragicznych warunkach Niestety, wiele obozów dla słoni (tudzież pseudo-sanktuariów), przetrzymuje je w tragicznych warunkach. Po całodziennych przejażdżkach z setkami turystów na grzbiecie, przykuwane są łańcuchami i zwyczajnie zamykane w klatkach. O przestrzeni niezbędnej dla ich ruchu nie ma więc mowy. Ponadto wciąż zdarza się, iż są odwodnione i/lub nie otrzymują odpowiedniej ilości jedzenia, a to, którym są karmione jest złej jakości. Typical elephant ride, Thailand 6. Słonie w obozach zmuszane są do „pracy” ponad swoje siły Punkt mocno związany z poprzednim. Często słonie w obozach nie tylko trzymane są w strasznych warunkach, ale także zmuszane do całodziennej, wyczerpującej pracy, która jest ponad ich siły. Chociaż może wydać się to nieprawdopodobne, wciąż słyszy się o miejscach, w których zwierzęta te „pracują” nawet po 14 godzin dziennie, przez 7 dni w tygodniu! Jak łatwo można się domyśleć, tak wytężona praca źle odbija się na ich zdrowiu, a długotrwałe wędrówki z turystami na grzbiecie, prowadzą do licznych infekcji i urazów kończyn. Niestety, fatalne warunki życia i praca „ponad normę”, są częstą przyczyną przedwczesnej śmierci tych zwierząt. Typical elephant ride, Thailand 7. Słonie to zwierzęta społeczne, a w obozach trzymane są w izolatkach Innym nie mniej ważnym powodem, dla którego nie powinniście jeździć na słoniach jest fakt, iż niczym ludzie, są one niezwykle towarzyskie i do prawidłowego funkcjonowania potrzebują kontaktu z innym osobnikiem. Niestety, w niektórych obozach przez większość dnia nie mają one nawet styczności z innymi słoniami, a po „pracy” trzymane są w izolatkach, co źle odbija się na ich zdrowiu psychicznym. Ponadto, warto pamiętać, że słonie mają swoje uczucia i tak samo jak my odczuwają ból i cierpienie! Typical elephant camp, Thailand 8. Słonie są przekarmiane przez odwiedzających je turystów Kolejny ważny aspekt, którego również byliśmy świadkami. Otóż każdy turysta, który przez przypadek (lub nie) trafi do pseudo-obozu, będzie miał możliwość „nagrodzenia” swojego słonia w postaci nakarmienia go trzciną cukrową lub bananem (za którą oczywiście trzeba dodatkowo zapłacić). I może nie byłoby to takim wielkim problemem, gdyby nie fakt, że taki słoń dziennie dostanie takich niezdrowych przysmaków o wiele więcej, niż tego potrzebuje (czytaj od wszystkich, którzy na nim jadą). Niestety, dieta słoni to bardzo ważny czynnik wpływający na ich zdrowie, a tego typu wysokocukrowe smakołyki, podawane w zbyt dużych ilościach, działają tylko na niekorzyść zwierzęcia. Typical elephant camp, Thailand 9. Stare i schorowane słonie są pozostawiane na pastwę losu Niestety, często słyszy się o tego typu procederze. Słonie, które są już tak stare lub schorowane, że nie nadają się do pracy i zarabiania pieniędzy, porzucane są na pastwę losu, najczęściej do dżungli, gdzie nie mają absolutnie żadnej szansy na przetrwanie, gdyż od małego przyzwyczajone są do życia w obozie i karmienia przez ludzi. To tylko pokazuje, jak wielką krzywdę tym zwierzętom wyrządza bolesny rytuał „oswajania”. Typical elephant camp, Thailand 10. Przejażdżka na słoniu nie jest warta swojej ceny Ostatnim, nie tak istotnym jak wszystkie pozostałe, ale wciąż jednym z argumentów, dla których nie warto jeździć na słoniach jest fakt, iż jest to najzwyczajniej w świecie stosunkowo droga „atrakcja”. Za przejażdżkę na słoniu w pakiecie z robieniem zdjęć i dokarmianiem (o zgrozo!) w Tajlandii musimy bowiem zapłacić nawet 1500 bahtów za osobę! Jeśli porównać to na przykład z kosztami pysznego, ulicznego jedzenia (które dostaniecie nawet za kilka złotych), czy też jakiegoś podstawowego noclegu, to wypada to naprawdę bardzo niekorzystnie. A uwierzcie nam, również i przyjemność z tego niewielka (żeby nie powiedzieć żadna). Elephant ride, Thailand PS. Oczywiście argumentów za tym, aby nie jeździć na słoniach moglibyśmy przytoczyć jeszcze więcej. Powyżej zebraliśmy tylko te naszym zdaniem najistotniejsze. Mamy nadzieję, że powyższe powody skutecznie zniechęciły Was do jazdy na słoniach w Azji. Jeśli tak, udostępnijcie artykuł dalej, aby inni nie popełnili tego błędu! Zapisz pina! Related posts Opinia Piotra Paulo o słoniach w Tajlandii Mieszkam i pracuję w Tajlandii od 12 lat. Zajmuje się aktywnie propagowaniem turystyki. Zawodowo jestem instruktorem – trenerem nurkowania i koordynatorem wycieczek pod- i nadwodnych. Od dziecka spędzam aktywnie czas na łonie natury, a cały pobyt w Tajlandii silnie związał moją pracę zawodową z przyrodą morską i lądową. Sporo wolnego czasu przeznaczam na poznawanie azjatyckiej dżungli. Nie jestem jednak ani biologiem, ani niebywałym znawcą dzikiej przyrody. Napisałem ten artykuł wobec wielu wątpliwości, które wzbudza sposób traktowania zwierząt jako wakacyjnych atrakcji, w szczególności chodzi mi o słonie w Tajlandii. Mam na myśli liczne oskarżenia pod adresem poganiaczy, ośrodków – obozów, organizatorów turystyki, a nawet Tajów w rozumieniu ogólnonarodowym. Treść napisana jest z mojej subiektywnej perspektywy, na podstawie zebranych doświadczeń. Nie jest to w żadnym zakresie opracowanie naukowe, a jedynie zbiór moich wrażeń i wiadomości zebranych na podstawie obserwacji i codziennych rozmów z ludźmi, którzy przeżyli większą lub mniejszą część swojego życia ze słoniami. Nie jestem dobrym fotografem dlatego, aby uatrakcyjnić arytkuł użyłem, poza swoimi, zdjęć z licencją „commercial use”. Jeśli uznacie ten artykuł za ciekawy, to wyrażam zgodę na jego udostępnianie pod warunkiem podania źródła. Przejrzałem internet pod kątem publikacji zachęcających do bojkotu słoniowych ośrodków czy wypuszczania ich na wolność. Wielu autorów albo wprost przepisuje posty swoich zagranicznych kolegów, albo powtarza opinie na podstawie obejrzanych w internecie filmów i przeczytanych artykułów. Wyrażane zdanie, często brednie, niby-górnolotne treści poparte doświadczeniem jednorazowego turysty, albo wręcz tylko oglądacza materiałów o różnej wiarygodności, przekładane są na generalizujące opinie zalewające internet. Niejednokrotnie agresywne, przykre, nieprawdziwie. Podobne manipulacje danymi oglądamy na co dzień w świecie wielkiej polityki, i coraz więcej z nas zaczyna być wyczulonym na wiarygodność źródeł. Jednak w sprawie egzotycznych słoni, zwłaszcza w okresie ich owianego tropikalną mgłą dzieciństwa ukazanego przez Youtube lub jakiegoś „bloggera” stajemy się często dziwnie naiwni i bezkrytyczni. Pamiętam, gdy udostępniłem (moim zdaniem cudny) filmik o słonicy pomagającej małemu wydostać się ze śliskiego koryta rzeki, a niedawno inny ze słoniowego żłobka w Ayutthaya, gdzie malec bawił się z ludźmi. Pod obydwoma postami prawie natychmiast pojawiły się komentarze o torturowaniu słoni i o tym, że wspieram i propaguję przemoc wobec zwierząt, i co ja sobie w ogóle wyobrażam, i czy widziałem filmy o torturowaniu słoni? Stąd właśnie ten artykuł. Postanowiłem uporządkować po swojemu kwestię słoni. Zapraszam do czytania i kontaktu ze słoniami 🙂 Piotr Paulo Słonie są gruboskórne. MIT. Słonie mają bardzo gruba skórę, podobnie jak np. nosorożce, ale nie są gruboskórne. To bardzo wrażliwe stworzenia, zarówno fizycznie jak też psychicznie. Trąba słonia ma wiele tysięcy mięśni i jest bardzo unerwiona, odpowiadając za większość zmysłów zwierzęcia. Słonie mają doskonałą pamięć. Wracając w te same miejsca nie mam wątpliwości, że słonie poznają mnie i przychodzą „przywitać się” prawie tak jak psy. Wydaje mi się, że bez wątpliwości potrafię zauważyć kiedy słoń się cieszy, kiedy jest obojętny, a kiedy smutny. Wielokrotnie widziałem łzy słoni. Widziałem w wielu miejscach Azji małe słoniki przykute krótkim łańcuchem do pala. Te słonie zostały oddzielone od matek, płaczą wielkimi łzami, widać smutek emanujący z ich całego zachowania, nie wspominając o charakterystycznym kiwaniu wskazującym na chorobę sierocą. Rozmawiałem wielokrotnie na ten temat z Tajami. Znaczna część z nich nie rozumie o co mi chodzi – przecież nikt tego słonia nie bije, lecz karmi mlekiem (sojowym !!!) z butelki ze smoczkiem. Być może dochodzi tu jeszcze jeden aspekt – wiara w karmę, z której wynika mniej więcej tyle – jeśli urodziłeś się słoniem, to znaczy, że nie zasłużyłeś na inne lepsze, życie tylko na słoniowe. WNIOSEK: Na całym świecie spotyka się ludzi, którzy w imię własnych interesów, kaprysów, niewrażliwości albo zwykłej niewiedzy krzywdzą zwierzęta. W Azji wydaje się, że wielu ludzi nie rozumie terminu znęcania się psychicznego, a czasem nawet fizycznego nad zwierzętami. Przedmiotowe traktowanie zwierząt częściowo wynika z religii a częściowo z braku świadomości i wiedzy. Tajowie zwykle chcą się rozwijać, z natury nie są agresywni ani sadystyczni, wręcz przeciwnie. Pokazanie im dobrego wzorca i przyjaznych sposobów zarabiania pieniędzy przy użyciu słonia daje efekty (o czym w ostatnim akapicie). Trzeba złamać psychikę słonia, inaczej nie będzie posłuszny człowiekowi MIT. Trzeba wyraźnie rozróżnić dwa gatunki słoni: afrykańskie i indyjskie. Afrykańskie są dzikie i nie chcą wchodzić w interakcję z człowiekiem, nie dają się tresować. Aby „pozyskać” kły od słonia afrykańskiego prawie zawsze konieczne było zabicie zwierzęcia. Dlatego Afryka wprowadziła znacznie wcześniej niż Azja zakaz handlu kością słoniową. Słonie indyjskie są inne, stosunkowo łatwo dają się oswajać, a jeśli urodziły się wśród ludzi, nie potrzebują tresury by służyć człowiekowi. Do dziś udomowionym słoniom przycina się kły ze względów medycznych; odbywa się to w sposób humanitarny a zwierzęta zachowują się spokojnie podczas zabiegu. WNIOSEK: Słonie indyjskie przeszły metamorfozę ze zwierząt całkiem dzikich do bardziej „gospodarskich”. Rozmnażają się i żyją wśród ludzi. To inny gatunek niż żyjące w buszu na wolności słonie afrykańskie. Na co dzień odwiedzamy tylko te słonie, które urodziły się w niewoli. Nie spotkałem się nigdy osobiście z przypadkami fizycznego znęcania się nad słoniami, co oczywiście nie znaczy, że tego zjawiska nie ma. Nie jest ono jednak ani znaczne ani powszechne, jak się niektórym wydaje. Ślady znęcania fizycznego zawsze zostają. Widziałem wielokrotnie słonie podrapane od drzew. Gdy swędzi je skóra, potrafią ocierać się do krwi o drzewo. Za każdym razem widzę wówczas, że maja posmarowane otarcia gencjaną. Nic dziwnego, wszak słoń kosztuje tyle co samochód. WNIOSEK: Nasze wrażenia są relatywne, a wyobraźnia nie zawsze podpowiada prawdziwe scenariusze. Zamiast bezmyślnie powtarzać tezy o torturowaniu słoni, zastanówmy się, czy to jest prawda. Pokazy cyrkowe z użyciem zwierząt zapamiętałem jako koszmar z dzieciństwa. Nigdy nie zabrałem swoich dzieci do cyrku. W „naszej” wiosce słoni wśród kilku maluchów jest jedno małe słoniątko, które tam się urodziło, i które znam od początku istnienia. Któregoś dnia ten mały słonik, zaczął grać na harmonijce ustnej, a potem nauczył się od dorosłych słoni różnych popisów, które nazwałbym bez wahania cyrkowymi. WNIOSEK: Nigdy nie uwierzyłbym, że nie przeszedł jakiejkolwiek (albo raczej koszmarnej) tresury, gdyby nie fakt, że widziałem go na tyle często w wiosce, że byłoby to po prostu niemożliwe. Ponownie wyobraźnia podpowiada nam różne scenariusze. Jest coś takiego w ludzkiej naturze, że np. krótkie filmiki o znęcaniu nad zwierzętami (i ludźmi) na youtube mają ogromną ilość wyswietleń w porównaniu do tych pokazujących ich normalne zachowania. Widziałem kilka przerażających filmów o katowaniu słoni – czy są prawdziwe? Nie wiem; często twarze oprawców są zamglone i nigdy nie widziałem aby autor wspominał o miejscu, gdzie miałoby się to odbywać. Trochę mnie to zastanawia, bo w polskim wydaniu gdy np. nakręcony jest film z „trofeami” z polowania to zwykle autor dba o więcej szczegółów, gdyż celem udostepniania filmu jest ukrócenie takiego procederu. Może się mylę, nie wiem, to tylko moje wrażenia, że w sieci pojawia się coraz więcej bzdur, powielanych przez ludzi, którzy często propagują nienawiść tylko dlatego, że coś tam widzieli, (co w dodatku może być manipulacją) a nie na podstawie własnych doświadczeń. Nie wspomnę już, że nigdy nie uwierzę w wyjątkową wrażliwość do zwierząt człowieka, który jest agresywny do innych ludzi. Inny wniosek – słonie podobno nie rozmnażają się w złych warunkach, zwłaszcza gdy czują się zniewolone. Poganiacze krzywdzą słonie Mit. Poganiacze, zwani Mahutami używają narzędzi, które wyglądają jak zaostrzony młotek albo krótka włócznia. Obydwa kojarzą się mi z narzędziami tortur z Toledo. Z moich obserwacji wynika, że są używane do naciskania skóry słonia w różnych miejscach. W Europie do „sterowania” koniem używa się bata. Myślę, że gdyby pokazać bat wielu Azjatom, to byliby przerażeni. W tym regionie używano bata do zupełnie innych celów, a nasza wyobraźnia działa w odniesieniu do wcześniejszych doświadczeń. Tresowanie konia do skakania przez przeszkody lub mistrzostw w „ujeżdżaniu” nie uważa się za znęcanie. Podobnie wiele słoni przyuczanych jest do swoich zadań bez tortur. W obu jednak przypadkach, jeśli chcielibyśmy wprowadzić odnoszenie się do zachowań dzikich osobników, to trzeba powiedzieć że wytresowane umiejętności zwykle nie są naturalne dla dzikiego brata konia ani słonia. I co z tego, że nie są? WNIOSEK: Skóra słonia jest delikatna i łatwa do uszkodzenia. Właściciel musiałby być idiotą aby narażać drogiego słonia na chorobę, śmierć, albo chociażby wyłączenie z pracy wskutek zakażeń od ran. Oczywiście nie brakuje idiotów na świecie. Wpisując w google po polsku frazę „znęcanie się nad” dostaniemy szokujące podpowiedzi i ilość filmów o tysiącach wyświetleń. Podobno polski chłop też potrafi zrobić krzywdę koniowi, o psich losach nie wspominając. Czy wobec tego należy mówić, że Polacy to sadyści znęcający się nad zwierzętami? Najlepiej byłoby uwolnić słonie MIT. W latach 1950 do 2015 zalesienie Tajlandii spadło z prawie 80% powierzchni kraju do około 30%. W tym samy czasie populacja dzikich słoni spadła z około 100 tysięcy do (co nie jest pewne) 2 tysięcy. Wyłapywanie dzikich słoni i kłusownictwo znacznie zmniejszyło się od czasu wprowadzenia zakazu niekontrolowanego wyrębu dżungli, co jednak nie powoduje odbudowy populacji dzikich słoni. W kwietniu tego roku (2017) odwiedziłem z moim synem prowincję Mae Hong Son, która była przez stulecia słoniowym rajem, (dziś mieści między innymi znany ośrodek dla „szczęśliwych słoni” położony na 100 hektarach pomiędzy Chiang Mai a Pai) Podczas naszej podróży temperatura osiągała codziennie ponad 40 stopni. Wg danych meteo ostatnie dwa lata były nie tylko najgorętszymi okresami od czasu wojny, ale fala ekstremalnych upałów i suszy utrzymywała się kilkukrotnie dłużej niż kiedykolwiek w znanej historii. Północne tereny Tajlandii dotknięte suszą – kwiecień 2017 Widzieliśmy przez wiele dni podróży ciągnące się po horyzont czerwono-brunatne połacie pylistego gruntu z pojedynczymi, dogorywającymi zielonymi roślinami i hektary lasów bez jednego liścia. Widzieliśmy głodujące zwierzęta domowe i wieśniaków w niewiele lepszym stanie modlących się o jedną kroplę deszczu. Tam zrozumieliśmy, że naturalne środowisko słoni zostało w znacznym stopniu bezpowrotnie zniszczone, las wycięty a zmiany klimatu tylko potęgują tą sytuację, która będzie się z czasem dalej pogarszać. Prowadziłem tam wiele rozmów o słoniach. Wieśniacy mówią o nich z nienawiścią i przerażeniem. Ostatnio dziki słoń wdarł się na plantacje arbuzów i pożarł ją w całości. To oznacza brak środków do życia dla całej rodziny i zagrożenie życia bo głodne zwierzę tratuje zagrody i prymitywne domostwa. WNIOSEK: Hipotetyczne uwolnienie słoni w Tajlandii nie jest możliwe, bo nie mają dokąd wrócić. Ludzie żyjący w skrajnej nędzy nie zrozumieją nigdy górnolotnych opowieści o gatunkach chronionych i będą skłonni do wielu (trudnych do wyobrażenia w najedzonej Europie) zachowań w celu nakarmienia swoich dzieci. Zostawianie pieniędzy w ośrodkach ze słoniami nie przynosi korzyści dla zwierząt MIT. W wiosce słoni, którą odwiedzamy, codziennie przyjeżdża transport krzaków ananasów po dokonanym zbiorze owoców. Każdy słoń je dziennie kilkaset kilogramów pożywienia roślinnego. Wykarmienie ich jest kosztowne. Osobiście cieszę się, że w jakiś sposób przyczyniamy się nie tylko do tego, że karmimy słonie za każdym razem koszami bananów, ale gdy widzę te ciężarówki z liśćmi zawsze myślę, co stałoby się z tymi konkretnymi osobnikami, gdyby nie były dokarmiane. Ktoś powie, że radziłyby sobie doskonale, tak jak przez tysiące lat, bez człowieka. Ja myślę, że nie. Nie jest to tylko kwestia tego, że połacie dżungli zamieniły się w stosunkowo niewielkie parki narodowe pełne ludzi. To także kwestia innych umiejętności zwierząt urodzonych w niewoli. Przykładowo: oprócz słoni, podczas naszych wycieczek odwiedzamy ośrodek rehabilitacji gibbonów (ginący gatunek małp). Dla wielu osób, którym los zwierząt nie jest obojętny, widok małp w klatkach kojarzy się co najmniej źle. Wolontariusze, opiekujący się gibbonami odpowiadają cierpliwie – potrzeba wielu lat, by przygotować zwierzę do powrotu do naturalnego środowiska jeśli nie nauczyło się tego w stadzie, inaczej, nawet mając warunki do życia – zginie. WNIOSEK: Osobiście cieszę się, że namówiłem setki Polaków na odwiedzenie miejsca rehabilitacji gibbonów i wioski słoni. Bez zostawionych tam pieniędzy, zwierzęta byłyby mniej zadbane, a wypuszczenie ich na wolność jest zwyczajnie niemożliwe i w wielu przypadkach oznaczałoby wyrok śmierci dla zwierzęcia. Jeżdżenie na ławeczkach przytroczonych do słoni jest złe FAKT. Siedzisko na grzbiecie zostało wymyślone i udoskonalane przez azjatyckich wojowników dawno temu, gdy słonie bojowe używane były jako żywe czołgi. Dzisiejsza ławeczka jest kontynuacją pomysłów wojennych, z tą różnicą, że przeciętny żołnierz sprzed 100 lat ważył 50 kg, a przeciętna turystyczna para waży trzy albo więcej razy tyle. Noszenie całymi dniami takiego ciężaru na wygiętym kręgosłupie nie jest zdrowe ani dla słonia ani dla żadnej innej istoty. Rzeźba birmańskiego słonia bojowego – Ayutthaya. Zwróćcie uwagę, że Mahut jadąc na swoim słoniu nigdy nie siada na wygietej części kręgosłupa lecz na karku albo na głowie i jesli chcecie mieć zdjecie na słoniu to namawiamy aby właśnie tak siadać. Według mnie najwiekszym problemem związanym ze zniewalaniem słoni nie jest jednak kwestia krzywd fizycznych, lecz psychicznych. Mam na mysli przede wszystkim rozdzielanie matki i dziecka przed czasem, gdy oboje są na to gotowi. Instynkt macierzyński u słonia uważany jest za silniejszy niż ludzki. Słonica powinna karmic małego przez dwa lata. Słoniowe niemowlęta, zabierane od matek często w wieku 6 miesiecy zostaną przykute łańcuchem i wystawione publicznie ku uciesze turystów. Trudno się dziwić, że zapadają na chorobę sierocą, nie rozwijają się normalnie ani fizycznie ani psychicznie, obojętnieją. Czy łatwiej poddają się tresurze, tego nie wiem, ale wiem napewno, że małego słonia łatwiej i taniej można przywieźć w rejony turystyczne z odległej północy niż dużego. WNIOSEK: Moim zdaniem złe jest wspieranie obozów, w których widzicie przykute czy przywiązane, trzymane w pełnym słońcu zwierzęta, kiwające się na boki słoniątka, które za opłatą można fotografować. Złe jest nawet zatrzymywanie się w takich miejscach „tylko na zdjęcie”. Złe jest jeżdżenie na ławeczce w obozach, zwłaszcza jeśli macie kilka kilogramów nadwagi i na dodatek chcecie zaoszczędzić trzy grosze wsiadając we dwójkę (a może jeszcze z dzieckiem na kolana) w miejscu gdzie słoń chodzi w kółko po jałowej, suchej ziemi (łatwiejsze dla organizatora niż po zalesionej trasie w dżunglii) zwykle bez przerw na jedzenie, prysznic i odpoczynek. Kąpiel ze słoniem w rzece zawsze sprawia zwierzęciu przyjemność FAKT. Słonie lubią wodę, zwłaszcza w gorący dzień. Nie miałyby nic przeciw, gdyby leżenie w wodzie było ich wyłącznym, poza jedzeniem i spaniem, zajęciem (wielu ludzi też tak ma – nazywamy ich zwykle instruktorami nurkowania). Wiekszość słoni jednak musi pracować, aby zarobić na swoje wyzywienie i zwykle na „swoją” tajską rodzinę. Jeśli nie będzie kąpieli to słoniom z powrotem przytroczy się metalowe ławki na grzbiet, albo wyśle do innych ciężkich prac. Nie bojkotujmy miejsc, gdzie podejście ludzi zaczyna uwzględniać słoniowe marzenia, tylko wspierajmy je. Tajowie wyciągają biznesowe wnioski bardzo szybko; jeśli będzie wieksze zainteresowanie kąpielą, to słonie w końcu przestaną nosić turystów na grzbietach. Należy propagować odpowiedzialną turystykę FAKT. To bardzo szczytne hasło, z którym pewno każdy chętnie się identyfikuje, pytanie jednak, co się pod nim kryje, bo w sumie wszystko i nic. Myślę, że każdy człowiek ma swoją granice tolerancji dla relacji człowiek- zwierzę: co jest jeszcze ok, a co już nie. Rozmawiam z wieloma turystami o zwierzętach i zadaję im to pytanie nie od dziś. Wielu z nas odwiedza lub odwiedzało ZOO, wielu delfinaria, część nie ma oporów by robić sobie zdjęcia z naćpanym kameleonem albo orłem z podciętymi skrzydłami. Ktoś wsiada na słonia, ktoś inny mówi że to złe, ale że kąpiel jest w porządku. Dla jeszcze innych nawet to jest nieakceptowalne. Cześć z nas nie toleruje warunków hodowli zwierząt na mięso, a inni nawet na mleko czy jajka. Dowiadując się o warunkach w jakich żyją zwierzęta hodowlane ciarki przechodzą po plecach, a jednak stosunkowo niewiele osób przechodzi na radykalny weganizm. WNIOSEK: Moja linia akceptacji w odniesieniu do słoni przebiega bardzo wyraźnie. Nie akceptuje miejsc, gdzie słoń jest przykuty łańcuchem do asfaltu albo widzę, że płacze. Dlatego namawiam Rodaków na długa i kosztowną podróż prawie 200km od Phuket bo tam znalazłem najbliższe miejsce gdzie byłem w stanie zaakceptować traktowanie słoni. Tam też nie zawsze jest idealnie, sprzeciwiamy się, gdy poganiacz uderzy słonia, nie podoba nam się, że (te same) słonie wciąż noszą turystów na przytwierdzonych na grzbiecie ławeczkach. A jednak uważamy, że robimy dobrą robotę. „Nasi” kąpią słonie – wycieczka do dżungli Khao Sok W ośrodku, do którego przyjeżdżamy kąpać słonie powstają nowe udogodnienia: poręcz przy zejściu nad rzekę, prowizoryczne schodki – znaki zmian i jej akceptacji ze strony Tajów. Zabawa w rzece zaczyna być traktowana jak ciekawa opcja proponowana odwiedzającym a nie tylko wydziwianie Polaków. Ostatnio przewodnik z innej grupy rozmawiał z naszym tajskim przewodnikiem, pytał o szczegóły, o to, jak ustala się z Mahutami kąpiel i zabawę zamiast jeżdżenia na ławce na słoniu. Ja się uśmiechnąłem. I mam nadzieję, że wkrótce kilka słoni też będzie się uśmiechać i to nie tylko na widok polskich grup. Mapa Strony Poznaj Tajkę online Najbardziej romantyczne zakątki na świecie czekają w Tajlandii. Ten kraj, wybierany jest przez wiele par na cel podróży poślubnej, przyciąga dyskretnymi plażami, najlepszymi na świecie salonami spa, oraz piękną pogodą. Bogata kultura oraz niezapomniane widoki obiecują wyjątkową podróż, którą wspomina się do końca życia. Może kurs nurkowania wśród pięknych koralowców? Albo jazda na słoniu we dwoje? A może pobyt w 5-gwiazdkowym hotelu z prywatną plażą? Tajlandia ma to, i o wiele więcej do zaoferowania spragnionym romantycznych wrażeń. TAT (Tajski Urząd Turystyczny) przygotował darmowy i pięknie wydany przewodnik (Ang). Można go ściągnąć tutaj . Kiedy otworza granice dla turystów No coś tam się dzieje w końcu......... Phuket jakoś tam otworzyli, trochę ludzi przylatuje, ale część narzeka na brak działającej...> Czytaj więcej Autor: tomekd - 3/08/2021 | 9:27 Ceny nieruchomości w czasie Covid Robią ludzie zakupy, różne biznesy wystawiane na sprzedaż, hotele, lokale komercyjne do pożniejszego wynajęcia są kupowane, gdyż są...> Czytaj więcej Autor: marco - 1/07/2021 | 19:01 Na stałe do Tajlandii Ernest a to sorki wielkie........ Może niedługo tej nieproszony celebryta pójdzie gdzieś w cholere i będzie można kontynuować plany....> Czytaj więcej Autor: ernestkwapisz - 14/06/2021 | 2:34 Hotele na kwarantannie No to miałeś niezłe przeżycie, mnie nie chciałoby się lecieć gdzieś na drugi koniec świata, aby potem kiblować w hotelu przez 2 tygodnie.........> Czytaj więcej Autor: johny28 - 19/05/2021 | 14:34 Jak z wysyłką paczek DHL z Tajlandii Witajcie, mam takie pytanie, rozmawiam z jedna firma w kraju uśmiechu, planuje u nich zakup towarów kosmetycznych, ale potrzebne mi jest...> Czytaj więcej Autor: sebastian28 - 8/05/2021 | 16:07 Obecnie nie ma więcej zdjęć

jazda na słoniu tajlandia